Copyright © 2009
ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΚΑ
All Rights reserved
ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΚΑ
All Rights reserved
Κόμμα Ελευθεροφρόνων
7.11.1926 51 βουλευτές
19. 8.1928 1 βουλευτής (δεν εξελέγη ο ίδιος)
25. 9.1932 3 βουλευτές
5. 4.1933 6 βουλευτές
9. 6.1935 7 βουλευτές
(Μαζί με Έν. Βασιλοφρόνων :
Μεταξάς, Ράλλης, Θεοτόκης)
26. 1.1936 7 βουλευτές
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
1926 ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Κυβέρνηση Συνασπισμού
1932-1933 ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Κυβέρνηση
Παναγή Τσαλδάρη
1933-35 ΕΣΩΤΕΡΙΚΏΝ
και Α. ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟΥ
Κυβέρνηση
Παναγή Τσαλδάρη
1936 ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ
Κυβέρνηση
Κωνστ. Δεμερτζή
1936 ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Κυβέρνηση
Κωνστ. Δεμερτζή
1936
ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ
3. 4.1936 εως 29. 1.1941
7.11.1926 51 βουλευτές
19. 8.1928 1 βουλευτής (δεν εξελέγη ο ίδιος)
25. 9.1932 3 βουλευτές
5. 4.1933 6 βουλευτές
9. 6.1935 7 βουλευτές
(Μαζί με Έν. Βασιλοφρόνων :
Μεταξάς, Ράλλης, Θεοτόκης)
26. 1.1936 7 βουλευτές
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
1926 ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Κυβέρνηση Συνασπισμού
1932-1933 ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Κυβέρνηση
Παναγή Τσαλδάρη
1933-35 ΕΣΩΤΕΡΙΚΏΝ
και Α. ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟΥ
Κυβέρνηση
Παναγή Τσαλδάρη
1936 ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ
Κυβέρνηση
Κωνστ. Δεμερτζή
1936 ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Κυβέρνηση
Κωνστ. Δεμερτζή
1936
ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ
3. 4.1936 εως 29. 1.1941
Η προσφορά του Ιωάννη Μεταξά στην οργάνωση του ελληνικού στρατού, πριν και μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, και η νικηφόρα συμμετοχή του στα πεδία των μαχών, λήγει με την εξορία του στην Κορσική το 1917. Τον ακολουθεί η σύζυγός του και τα δύο κοριτσάκια του, ηλικίας 5 και 6 ετών. Θα ακολουθήσουν τρία χρόνια περιπετειών μοναξιάς και απελπισίας. Από την Κορσική αναγκάζεται το 1918, να δραπετεύσει στην Σαρδηνία, μόνος χωρίς την οικογένεια του, μαζί με τον Δημήτριο Γούναρη (μετέπειτα Πρωθυπουργό) και τον Γεώργιο Πεσμαζόγλου, με τον φόβο ότι οι Γάλλοι θα τους εκτελέσουν. Στην Κορσική παραμένουν η σύζυγος του, κρατούμενη των Γάλλων συμμάχων, με τα παιδιά της επί ένα επτάμηνο. Η οικογένεια θα ξανασμίξει στην Σιένα το 1919, όπου θα παραμείνουν ακόμα ένα χρόνο. Και ενώ είναι έτοιμοι να εγκατασταθούν για την υπόλοιπη ζωή τους στην Φλωρεντία, η ανατροπή του Βενιζέλου τον φέρνει πίσω στην Ελλάδα, όταν τον καλεί ο Δ. Γούναρης με τον οποίο τελικά δεν θα συνεργαστεί.
Ακολουθεί η περίοδος που ο Ιωάννης Μεταξάς συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή. «Θεωρώ πολιτικήν ελευθερίαν ως ύψιστον αγαθόν» σημειώνει 2.4.1922, δημιουργώντας πρώτα την ομάδα των Μεταρρυθμιστών και στη συνέχεια το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων, του οποίου το πρόγραμμα ανακοινώνεται και στην Εφημερίδα «ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ» 12,13,14,15, Οκτ 1922 (από το ψηφιακό αρχείο εφημερίδων Βουλής Ελλήνων ) όπως και στο "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ" τομ. ΙΙΙ σελ. 777,778.
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 12 ΟΚΤ 1922 ΙΜ τομ ΙΙΙ σελ 777 - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΤΑΞΑ - ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 13 ΟΚΤ 1922 - ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΦΡΟΝΩΝ - ΙΜ τομ ΙΙΙ σελ 778
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 14 ΟΚΤ 1922 - ΙΜ ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 15 ΟΚΤ 1922 - ΙΜ ΠΕΡΙ ΑΠΟΖΗΜΗΜΙΩΣΕΩΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
«Είμαι αποφασισμένος να αποθάνω υπέρ της ελευθερίας του λαού.»
Πολιτεύτηκε με απόλυτη νομιμοφροσύνη, μέ Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αντιμετωπίζοντας ρεαλιστικά την αβασίλευτη μορφή της. Στο διάστημα αυτό τακτικά βρέθηκε αντιμέτωπος με την βενιζελική παράταξη, όμοια και με την αντιβενιζελική. Αγωνίστηκε πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής του, για τους φιλελεύθερους δημοκρατικούς θεσμούς και μεσολάβησε προκειμένου να ισορροπήσει τα άκρα, να ελαττώσει την οξύτητα των παθών και το πνεύμα του διχασμού, την αστάθεια και τις επαναστάσεις. Οι απειλές δολοφονίας του υπήρξαν συχνές σε αυτό το διάστημα και αυτοεξορίστηκε για λίγο μετά το κίνημα Λεωναρδόπουλου - Γαργαλίδη που συμμετείχε. Η παρουσία του και ο αγώνας του στόχο είχε την ομαλότητα και την ειρηνική εξέλιξη. Η συμβολή του αυτής της εποχής, μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό, δεν έχει εκτιμηθεί στην βιβλιογραφία. Αγνωστες είναι και οι απαντήσεις στις προτάσεις που του έκαναν Γούναρης, Πρωτοπαπαδάκης, Εξαδάκτυλος, προκειμένου να αναλάβει ευθύνες για την Μικρασιατική Εκστρατεία. Οι σχετικές συνομιλίες της 25ης και της 29ης Μαρτίου 1921, αναφέρονται στο Ημερολόγιο τόμος 3ος σελ. 70-101.
Η απογοήτευσή του όμως από τον πολιτικό κόσμο εμφανής από την αρχή της ζωής του είναι καταγεγραμμένη σε πολλά κείμενα στο Ημερολόγιο του, τόσο για τα άλλα κόμματα όσο και για την αστάθεια προσώπων που τον περιβάλουν. Υπάρχουν όμως και οι σταθεροί πολιτικοί φίλοι, οι ίδιοι σε όλη του την ζωή.
Ακολουθεί η περίοδος που ο Ιωάννης Μεταξάς συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή. «Θεωρώ πολιτικήν ελευθερίαν ως ύψιστον αγαθόν» σημειώνει 2.4.1922, δημιουργώντας πρώτα την ομάδα των Μεταρρυθμιστών και στη συνέχεια το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων, του οποίου το πρόγραμμα ανακοινώνεται και στην Εφημερίδα «ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ» 12,13,14,15, Οκτ 1922 (από το ψηφιακό αρχείο εφημερίδων Βουλής Ελλήνων ) όπως και στο "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ" τομ. ΙΙΙ σελ. 777,778.
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 12 ΟΚΤ 1922 ΙΜ τομ ΙΙΙ σελ 777 - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΤΑΞΑ - ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 13 ΟΚΤ 1922 - ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΦΡΟΝΩΝ - ΙΜ τομ ΙΙΙ σελ 778
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 14 ΟΚΤ 1922 - ΙΜ ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 15 ΟΚΤ 1922 - ΙΜ ΠΕΡΙ ΑΠΟΖΗΜΗΜΙΩΣΕΩΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
«Είμαι αποφασισμένος να αποθάνω υπέρ της ελευθερίας του λαού.»
Πολιτεύτηκε με απόλυτη νομιμοφροσύνη, μέ Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αντιμετωπίζοντας ρεαλιστικά την αβασίλευτη μορφή της. Στο διάστημα αυτό τακτικά βρέθηκε αντιμέτωπος με την βενιζελική παράταξη, όμοια και με την αντιβενιζελική. Αγωνίστηκε πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής του, για τους φιλελεύθερους δημοκρατικούς θεσμούς και μεσολάβησε προκειμένου να ισορροπήσει τα άκρα, να ελαττώσει την οξύτητα των παθών και το πνεύμα του διχασμού, την αστάθεια και τις επαναστάσεις. Οι απειλές δολοφονίας του υπήρξαν συχνές σε αυτό το διάστημα και αυτοεξορίστηκε για λίγο μετά το κίνημα Λεωναρδόπουλου - Γαργαλίδη που συμμετείχε. Η παρουσία του και ο αγώνας του στόχο είχε την ομαλότητα και την ειρηνική εξέλιξη. Η συμβολή του αυτής της εποχής, μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό, δεν έχει εκτιμηθεί στην βιβλιογραφία. Αγνωστες είναι και οι απαντήσεις στις προτάσεις που του έκαναν Γούναρης, Πρωτοπαπαδάκης, Εξαδάκτυλος, προκειμένου να αναλάβει ευθύνες για την Μικρασιατική Εκστρατεία. Οι σχετικές συνομιλίες της 25ης και της 29ης Μαρτίου 1921, αναφέρονται στο Ημερολόγιο τόμος 3ος σελ. 70-101.
Η απογοήτευσή του όμως από τον πολιτικό κόσμο εμφανής από την αρχή της ζωής του είναι καταγεγραμμένη σε πολλά κείμενα στο Ημερολόγιο του, τόσο για τα άλλα κόμματα όσο και για την αστάθεια προσώπων που τον περιβάλουν. Υπάρχουν όμως και οι σταθεροί πολιτικοί φίλοι, οι ίδιοι σε όλη του την ζωή.
Ιωάννης Μεταξάς αναφορά Ιωάννα Φωκά διέπεται από άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Unported.
Ιωάννης Π.Μεταξάς - Πολιτικός
1920 - 1936
1920 - 1936
Ιωάννης Π.Μεταξάς - Πολιτικός
1920 - 1936
1920 - 1936
Βέβαιο είναι ότι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του απέχουν από το πρότυπο της μικροπολιτικής «τις έντιμες ατιμίες των αντιπάλων, τα τραβήγματα των εφημερίδων, το άγχος των συνδυασμών, τη ρουσφετολογία, τις μυριάδες των συμβιβασμών που επιβάλει η κομματική ρουτίνα, και που μπορούν να φθείρουν ψυχικά και διανοητικά ένα ηγέτη προικισμένο με στοιχειώδη ηθική ακαμψία, με ελάχιστη έστω δόση ιδανικών, πόσο μάλλον αυτόν που αντιλαμβάνεται την αποστολή του σαν «ιερατεία» προς το Έθνος.
Στις σημειώσεις του Ημερολογίου, ανάμεσα σε όλες τις αντιξοότητες δεν λείπει και το κεφαλλονίτικο πνεύμα και η διάθεση για χιούμορ,
29 Απριλίου 1925, Τετάρτη. Λιοντάρι. Κωμικός Ροζάκης με προσφωνεί εκ μέρους λαού τελείως απόντος».
6 Σεπτεμβρίου 1925 «Διστάζω να ομιλήσω ...Κατόπιν μανθάνω εντύπωσις αρίστη. Αλλά χωρικοί δεν ηνόησαν τίποτε».
27 .Οκτωβρίου 1925 «Δεν με θέλει η Ελλάδα θέλει δημοκόπους». (Πελοποννήσος)
Με την επάνοδο του Βενιζέλου το 1928, ο Μεταξάς αντιμετωπίζει και προβλήματα υγείας στην οικογένειά του. Για ένα διάστημα μέσα σε βαθειά απογοήτευση, αποσύρεται από την πολιτική ζωή και συντροφεύει την κόρη του σε σανατόριο στην Ελβετία. Επανέρχεται στην πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932, που σήμαναν το τέλος της 2ης τετραετίας του Βενιζέλου. Η ανασύσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου (όπως το 1909) και τα δύο κινήματα που ακολουθούν, του Πλαστήρα του 1933 και των αξιωματικών του Ναυτικού το 1935, θα είναι η χαριστική βολή στην προσπάθειά του να πολιτευτεί με τους ισχύοντες κανόνες. Οπαδός της μη αναμείξεως του στρατού στην πολιτική, ο Ιωάννης Μεταξάς παίρνει μέρος στην καταστολή και των δύο κινημάτων, ως ο κύριος μοχλός. Αρθογραφεί σε εφημερίδες τονίζοντας τισ αδυναμίες του κοινοβουλεθτισμού.
Η Αμερική και η Ευρώπη έχει περάσει το οικονομικό Κραχ του 1929, το κομουνιστικό κίνημα είναι σε διωγμό σε όλη την Ευρώπη, λόγω των εξελίξεων και γεγονότων της Ρωσίας και η ροπή προς μονοκομματικά καθεστώτα είναι εμφανής στην ειδησεογραφία. Με το κίνημα του Κονδύλη επιστρέφει στην Ελλάδα ο Βασιλέας Γεώργιος (Νοέμβριος 1935). Μία νέα περίοδος ανοίγεται στην πολιτική σταδιοδρομία του Ιωάννη Μεταξά. Ο θόνατος τών πολιτικών αρχηγών, Κονδύλη, Βενιζέλου, Δεμερτζή, Τσαλδάρη, θα του ανοίξει τον δρόμο προς την αρχή.
Η σημαντική παρουσία του αυτής της περιόδου είναι η συμμετοχή του με 56 βουλευτές στην Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Ζαίμη, που παράγει σημαντικό έργο ως Υπουργός Συγκοινωνιών. Προσωρινά για ένα διάστημα και Υπουργός Δικαιοσύνης 4.12.1926-17.8.1927- 8.2.1928-4.7.1928. Ο αντίστοιχος φάκελος υπάρχει στα Γ.Α.Κ. Χρημάτισε επίσης αργότερα 1932-33 Υπουργός Εσωτερικών, 1936 Υπουργός Στρατιωτικών. 1936 Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως Δεμερτζή. (Ως Εθνικός Κυβερνήτης Υπουργός Εξωτερικών, Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας, Παιδείας μετά το 1938).
Στις σημειώσεις του Ημερολογίου, ανάμεσα σε όλες τις αντιξοότητες δεν λείπει και το κεφαλλονίτικο πνεύμα και η διάθεση για χιούμορ,
29 Απριλίου 1925, Τετάρτη. Λιοντάρι. Κωμικός Ροζάκης με προσφωνεί εκ μέρους λαού τελείως απόντος».
6 Σεπτεμβρίου 1925 «Διστάζω να ομιλήσω ...Κατόπιν μανθάνω εντύπωσις αρίστη. Αλλά χωρικοί δεν ηνόησαν τίποτε».
27 .Οκτωβρίου 1925 «Δεν με θέλει η Ελλάδα θέλει δημοκόπους». (Πελοποννήσος)
Με την επάνοδο του Βενιζέλου το 1928, ο Μεταξάς αντιμετωπίζει και προβλήματα υγείας στην οικογένειά του. Για ένα διάστημα μέσα σε βαθειά απογοήτευση, αποσύρεται από την πολιτική ζωή και συντροφεύει την κόρη του σε σανατόριο στην Ελβετία. Επανέρχεται στην πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932, που σήμαναν το τέλος της 2ης τετραετίας του Βενιζέλου. Η ανασύσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου (όπως το 1909) και τα δύο κινήματα που ακολουθούν, του Πλαστήρα του 1933 και των αξιωματικών του Ναυτικού το 1935, θα είναι η χαριστική βολή στην προσπάθειά του να πολιτευτεί με τους ισχύοντες κανόνες. Οπαδός της μη αναμείξεως του στρατού στην πολιτική, ο Ιωάννης Μεταξάς παίρνει μέρος στην καταστολή και των δύο κινημάτων, ως ο κύριος μοχλός. Αρθογραφεί σε εφημερίδες τονίζοντας τισ αδυναμίες του κοινοβουλεθτισμού.
Η Αμερική και η Ευρώπη έχει περάσει το οικονομικό Κραχ του 1929, το κομουνιστικό κίνημα είναι σε διωγμό σε όλη την Ευρώπη, λόγω των εξελίξεων και γεγονότων της Ρωσίας και η ροπή προς μονοκομματικά καθεστώτα είναι εμφανής στην ειδησεογραφία. Με το κίνημα του Κονδύλη επιστρέφει στην Ελλάδα ο Βασιλέας Γεώργιος (Νοέμβριος 1935). Μία νέα περίοδος ανοίγεται στην πολιτική σταδιοδρομία του Ιωάννη Μεταξά. Ο θόνατος τών πολιτικών αρχηγών, Κονδύλη, Βενιζέλου, Δεμερτζή, Τσαλδάρη, θα του ανοίξει τον δρόμο προς την αρχή.
Η σημαντική παρουσία του αυτής της περιόδου είναι η συμμετοχή του με 56 βουλευτές στην Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Ζαίμη, που παράγει σημαντικό έργο ως Υπουργός Συγκοινωνιών. Προσωρινά για ένα διάστημα και Υπουργός Δικαιοσύνης 4.12.1926-17.8.1927- 8.2.1928-4.7.1928. Ο αντίστοιχος φάκελος υπάρχει στα Γ.Α.Κ. Χρημάτισε επίσης αργότερα 1932-33 Υπουργός Εσωτερικών, 1936 Υπουργός Στρατιωτικών. 1936 Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως Δεμερτζή. (Ως Εθνικός Κυβερνήτης Υπουργός Εξωτερικών, Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας, Παιδείας μετά το 1938).
