Ιωάννης Μεταξάς - Εξορία
Ιωάννης Μεταξάς - Εξορία
Creative Commons License
"Ιωάννης Μεταξάς" αναφορά Ιωάννα Φωκά διέπεται από άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Unported.
Τακτικές είναι οι αναφορές του εφ' εξής σε όσα κάνουν μαζί όλοι. Περιπάτους στην εξοχή και εξερευνήσεις στα μνημεία, κοντσέρτα, κινηματόγραφος, θεατρικές παραστάσεις, ανάγνωση βιβλίων. Παιγνίδια και μαθήματα που κάνει ο ίδιος στα παιδιά του και φανερώνουν την αξία που αποδίδει στην μόρφωσή τους. Ωρες που καλύπτουν την ημέρα τους, όταν ο ίδιος γράφει, διαβάζει, ζωγραφίζει. Λίγες από τις πολλές καταγραφές...
11/24 Αυγούστου. Απόγευμα βρέχει. Μεταφράζω Πινόκιο εις παιδιά. Ενδιαφέρον των. Συγκινούνται. Γελούν.-Πως τα αισθάνομαι!- Περίπατον εις Λίτζαν και Φορτέτζαν, με Λέλαν και παιδιά.  4/17 Σεπτεμβρίου.... Τη νύκτα τους ζωγραφίζω τους 12 μήνες και τας εποχάς του έτους.
8/21 Νοεμβρίου....Απόψε μάθημα παιδιών ζωολογίας. Ο σκελετός του ανθρώπου.
1/14 Δεκεμβρίου. Τα παιδιά πρώτη φορά εις κοντσέρτο.... 0/23 Δεκεβρίου. Διαβάζομεν με την Λέλαν την Renaissance του Gobineau. 0/ 23 Δεκεμβρίου. Απόψε απόγευμα εξετάσεις της Λουλούς και της Νανάς εις τα Ελληνικά Γαλλικά, Ιταλικά, Αριθμητική, Γεωγραφίαν και ανθρωπολογία. 

Η Σιέννα όμως σταδιακά τον πνίγει σαν περιβάλλον όταν έρχεται το καλοκαίρι. Επιθυμεί να δει την θάλασσα και για ένα μήνα και μισό εγκαθίστανται στην Κουαρτσιανέλλα, μια παραλλιακή πόλη βορειότερα της Σιέννας, όπου χαίρονται την θάλασσα και τον ανοικτό ορίζοντα,  που ο ίδιος αναζητεί. Στην επιστροφή τους από την Κουαρτσιανέλλα αποφασίζουν μετά από σκέψη και σχετική έρευνα σε άλλες μικρές πόλεις της βορείου Ιταλίας, να εγκατασταθούν στην Φλωρεντία. Εκεί θα αρχίσει να αλλάζει και η μοίρα τους με την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920.
Με εισήγηση των Γάλλων Συμμάχων (Jonnart) στις 15 Ιουνίου του 1917 ο Βασιλέας Κωνσταντίνος εξορίσθηκε στην Ελβετία. Δύο μέρες αργότερα στις 17 Ιουνίου εξορίστηκε ο Ιωάννης Μεταξάς μαζί με άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής ζωής, όπως ήταν ο Δημήτριος Γούναρης, ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου , ο Ίων Δραγούμης. Περιγραφή των γεγονότων της απόδρασης τους από την Κορσική προς την Σαρδηνία παραθέτουμε από το βιβλίο του Γεωργίου Ι. Πεσμαζόγλου: Το χρονικόν της ζωής μου.

Η εποχή της εξορίας φανερώνει ανάγλυφα τον σοφό άνδρα Ιωάννη Μεταξά. Καμμία μεμψιμοιρία δεν διαφαίνεται στα γραπτά του, ποτέ μετά δεν αναφέρει αυτά τα χρόνια σαν συμφορά. Όλες τις υποτροπές της μοίρας τις δέχεται και τις εντάσσει με υπερηφάνεια στην ζωή και τις ιδέες που επέλεξε, στις πράξεις  που τον οδήγησαν και στις επιπτώσεις τους. Το νοητικό του σθένος τον οδηγεί σε νέους πνευματικούς ορίζοντες μάθησης και ωριμότητας ψυχικής.

Η Εξορία είναι η εποχή που αφοσιώνεται απόλυτα στα της οικογένειάς του, με την ανατροφή των δύο παιδιών του από τον ίδιο. Τους διδάσκει διάφορα μαθήματα, αλλά καλύπτει και πρακτικές ανάγκες τους
όταν η γυναίκα του ασθενεί. Κατασκευάζει ένα αλφαβητάριο για να μάθουν ελληνική ανάγνωση στο Αιάκειο της Κορσικής και συνεχίζει την ανάπτυξη της νόησης των παιδιών του, της οικογενειακής ψυχαγωγίας τους και της σωματικής αγωγής.
«Έχω την Λέλα και τα παιδιά Θάρρος» σημειώνει το 1919 στη Σιέννα.Στην Λέλα στηρίχτηκε όταν δραπέτευσε από την Κορσική στην Σαρδηνία. Και εκείνη του έδινε πάντα κουράγιο γιατί ήταν εξίσου γενναία, αποφασιστική και ουσιαστική στις αξίες της και στις εκτιμήσεις καταστάσεων, γνωρίζοντας να ξεχωρίζει τα βασικά και ουσιώδη του βίου, έτοιμη για να αντιμετωπίσει τα πάντα. Ακόμα και τη στιγμή του αποχωρισμού, όταν η Λέλα θα έμενε μόνη στο Αιάκειο με τα δύο μικρά κοριτσάκια, αιχμάλωτη των Γάλλων «συμμάχων», και εκείνος με βάρκα θα περνούσε στη Σαρδηνία δραπέτης μέσα στη χειμωνιάτικη νύχτα. Στο Ημερολόγιο είναι γραμμένη αυτή η νύχτα ένα χρόνο μετά, στην Σιέννα το 1919, όταν ξανά βρίσκονται μαζί.

« ...αποχαιρετώ τα παιδιά Δεν τα φιλώ πολύ για να μην υποψιασθούν - ...Πηγαίνουν να κοιμηθούν. Γεμίζω τις τσέπες μου με είδη. Με Λέλαν μόνοι συγκίνησις. Μου λέγει «Μωρέ, γι αυτό σε ήθελα, γι αυτό σε πήρα, γιατί σε ήξερα πως μπορείς να είσαι θαραλλέος, ανδρείος»,- Αυτή θαραλλέα, ηρωική. Αποχαιρετώμεθα. Εξέρχομαι δωματίου, με ακολουθεί έως κεφαλήν μικράς σκάλας: κατέρχομαι ολίγα σκαλιά. Με καλεί, τελευταίον θερμό φιλί.
Αλληλογραφία διατηρεί με πολλούς άλλους και φυσικά με την αδελφήν του Μαριάνθη, και τη μητέρα του, στο διάστημα της τριετίας της εξορίας.
1919 6/19Σεπτεμβρίου. Έλαβα γράμμα Μαριάνθης παλαιόν 22 Ιουλίου...της απαντώ δια γράμματος και τηλεγραφήματος. Φαίνεται ότι το γράμμα της εκρατήθη εδώ πολλάς ημέρας. Έλαβα της μητέρας, αφίχθη εδώ 5 Σεπτεμβρίου, ήτοι εκρατήθη14 ημέρας. Ούτω, η Ιταλία υποστηρίζει τον Βενιζέλον όπως ημπορεί καλλίτερα. Μας κρατεί ιντεράτους μετά την ειρήνην αφού απέλυσεν όλον τον κόσμον. Κατακρατεί τα γράμματά μας .- Εύγε της .
Οι μέρες που χαίρεται αποκλειστικά τα παιδιά του και την οικογενειακή του ζωή είναι όταν τέλος εγκαθίστανται όλοι στη Σιέννα, μετά την φυγή και παραμονή του επι επτά μήνες στη Σαρδηνία. Εκεί πληροφορείται και την καταδίκην του.
1919 4/7 Αυγούστου. Σιέννα. Ειδήσεις εξ Ελλάδος.-Με δικάζουν επί εσχάτη προδοσία με Δούσμανην, Στρατηγόν, Εξαδάκτυλον και λοιπούς. Αφίνω παν σχόλιον.
1919, 24 Αυγούστου. Την νύκτα, σκεπτόμενος και  φιλοσοφών, συνήλθα : έχω προορισμόν την Λέλαν και τα παιδιά μου. Έπειτα ημπορώ να βρώ εργασίαν και ασχολίας-. Πρέπει να αρκείται κανείς σε ότι έχει και να ευρίσκη εκεί την ευτυχίαν. Και εγώ δύναμαι να είμαι ευτυχής
4/17 Νοεμβρίου.
Σημειώνει. Ημείς δικαζόμεθα από εξ κτήνη.
6/19 Δεκεμβρίου Εφημερίδες Αθηνών. Κατάθεσις εις την δίκην μας των αθλίων Καλογερά  και Πραντούνα.
Η Μαριάνθη
Περιπατοι
Ι.Μεταξάς, Δ.Γούναρης, Ι.Δραγούμης
Με την Οικογένεια Εξορία
Με την Οικογένεια Εξορία
Η Πρώτη σελίδα
από το "Αλφαβητάριο"
Copyright © 2009 by Ioanna Phoca
Η Λέλα την εποχή της εξορίας
e-mail   |   Guest Book   |  Ενημερώσεις Ιστοχώρου